O güne gözümüzü açtığımızda yaşadığımız, hissettiğimiz farklıydı hepimizin. 7’den 70’e onca insanın bir bildiği vardı elbet. “Adalet er ya da geç yerini bulacaktı”. El ele verip milyonlar birlik olacaktı. Tabii yıkmak, karalamak isteyenler nereden bilsinler bu kadar kuvvetle geri döneceğimizi. Yaşananları satırlara dökmek zor ve tabii hukuki olarak verdiğimiz mücadeleyi de. Bizler omuz omuza verip Fenerbahçe olduk. Birliğimizi herkese gösterdik. Birlikte besteler söyledik, sevdamızı haykırdık, sarı – lacivert olarak caddeleri kuşattığımız o günlerde beraber attık adımlarımızı, “Çok yakında güneşli günler” diyerek hayaller kurduk sonrası için. “O şanlı tarihine süremezler hiçbir leke” diyerek biz 2011’de olduğu gibi bundan sonra ki senelerde de ortaya koyacaktık alın terimizi. Nitekim öyle de olmadı mı? Planladıkları gibi kayıp gitmedik daha da sıkı tutunduk birbirimize. Besteleri ayrı bir coşkuyla söyledik yeri geldiğinde. KOCAMAN yürekli insanlarla, takımımızla hiç ödün vermeyeceğimiz bir duruş sergiledik. Korkup kaçanlara inat biz buradayız dedik. Ve simdi 3 Temmuz’un 3. yılında ezeli(!) rakibine 9 puan fark atarak şampiyon olmuş bir Fenerbahçe görüyoruz. Gurur duyuyoruz.
Betül ÖZDEN
1907 ÜNİFEB İstanbul Ticaret Üniversitesi
