Hayallerle başlamıştı aslında her şey…
Lisedeyken hep kurardım hayalini Kadıköy’e gittiğimi, Saracoğlu’nu gördüğümü, o stada ilk girişimi… Herkese anlatırdım ‘’Üniversiteye bir gideyim de maça gideceğim hatta maçlara gideceğim’’ derdim hep. Kuzenim Eskişehir’de üniversitedeydi. Bir gün öyle internette bakınırken bir resmini görmüştüm. Kadıköy’e gitmiş, stadda fotoğraf çektirmiş tabi. Çok kıskanmıştım, bir o kadar da özenmiştim. Sonra öğrendim ki 1907 ÜNİFEB diye bir oluşuma üyeymiş, onlarla birlikte gitmiş maça. Bu ÜNİFEB neymiş acaba diye hem ona sormuştum, hem kendim araştırmıştım ve çok hoşuma gitmişti öğrendiklerim. Sonralarda hep ‘’Üniversiteye başlayayım ÜNİFEB’e üye olacağım‘’ demeye başlamıştım. Zaman geçti ve o gün geldi çattı. Tercihlerimi yaparken yazdığım üniversitelerde böyle bir örgütlenmenin bulunup bulunmadığını araştırmıştım. Tercih sonuçları açıklandı. Karabük Üniversitesi’ni kazanmıştım. İlk işim foruma üye olmak olmuştu. Oraya yazmıştık kuzenimle birlikte. ‘’Ben de bu sene aranızdayım’’ diyerek başlamıştık. Biraz heyecanlanmıştım tabi ister istemez. ‘’Acaba geri dönüş yapacaklar mı?’’ , ‘’Nasıl insanlar?‘’ , ‘’Onlardan biri gibi olacak mıyım?‘’ Kafamda bin bir türlü soru vardı. Bu arada geri dönüşte yapmışlardı tabi ; ‘’Aramıza hoş geldin.‘’
Sonra okul başladı, zaman geçti ve tanışma toplantısı oldu. Gidip herkesle orada tanışmıştım. Zamanla maç izleme organizasyonlarına gitmeye başladım. Zaman geçtikçe alışıyordum herkese, her şeye. Ve bir gün Kadıköy’e şampiyonluk maçına organizasyon düzenlendiğini öğrendim. Hemen ismimi yazdırdım tabi. Sonunda hayallerimi süsleyen mabedimizi görecektim. Organizasyon gerçekleşti. Staddaydım, o benzersiz, renklerine gönül verdiğim stadda. Hayalim gerçek olmuştu. Bunu gerçekleştiren herkese ne kadar teşekkür etsem az kalır. Onlar sayesinde Ülker Sports Arena’yı da gördüm, tribünde de bulundum, bestelere de eşlik ettim. Yolculuk sırasındaki o muhabbetleri de hiçbir şeye değişemem zaten.
Ha bir de ‘4 yıllık değil 40 yıllık dostluklara‘’ diyorlar ya hep, bunu da gördüm. Zamanla bir bakıyorsun ki onlardan olmuşsun, ‘’Biz‘’ diyebiliyorsun kolayca. Çünkü çok seviyorsun, çok bağlanıyorsun gün geçtikçe. Güzel insanlar tanıdım, güzel dostlar kazandım. Kısa zamanda çok sevdim. Çok eğlenmeye de devam ediyoruz her yeni organizasyonla. Tabi bu demek olmuyor ki sadece organizasyonlar da görüşüyoruz, başka zamanlarda da hep birlikte güzel vakit geçiriyoruz. Karabük belki küçük bir şehir evet hiçbir şekilde sevemiyorum da ama burayı anlamlı kılan güzel bir oluşum var ve tabi bu oluşumdaki mükemmel insanlar… Ve bir de tekrar teşekkürler bana dostlar kazandırdınız.
Velhasıl kelam;
Karabük’ün sevilesi yanları da var.
Merve Karakaya
1907 ÜNİFEB Karabük Üniversitesi
