Kara 3 Temmuz sabahından beri hemen hepimiz büyük bir sinir harbi ve psikolojik travma içindeyiz.. Öfkemiz yeri geldi köprüye dökülen gözü kara binlere dönüştü; basını stattan kovan, sahaya girip maçı dahi iptal eden bu taraftar oldu. Kimi zaman çevremizde ilkokul çocuğu seviyesinde şike göndermesi yapanlara dahi anlatmaya çalıştık haklılığımızı. Çünkü en iyi biz biliyorduk Antep maçındaki mucize golün ardından akıttığımız, Buca maçında bu kez Guiza’nın döktüğü göz yaşlarının tertemiz ve pak olduğunu. Biz gençlerin belki hayatında gördüğü en karakterli hoca ve oyuncu kadrosunun o son 18 maçta döktükleri terin temizliğine bizler şahit olduk. İşte bu yüzdendi sağa sola sataşıp da bir türlü içimizden atamadığımız öfkemiz.
Yalnız bir şey oldu. Belki de bu operasyonları planlayanların öncesinde hiç düşünmedikleri bir şey. Büyük Fenerbahçe taraftarı, tarihinin en büyük kenetlenmesini yaşadı. Düzce’de yaylaya akın edip takımına sahip çıkan binlerce kişi, Ali Koç ve Aykut Hoca’nın işaretleriyle taraftar kart sayısında 3 gün içerisinde on binlerce artış, Fenerium’da bir günde yapılan 1 milyon ciro ve son olarak stadı dolduran binlerce kadın-çocuk; hepsi bu öfkenin taraftara kazandırdığı pozitif ivmenin birer yansıması.
Bu kenetlenmenin en güzel örneği ise bu cumartesi günü yaşanacak. Uzun bir aradan sonra takımımıza kavuşacağız ve bu zor günlerde gemiyi terk etmeyen adam gibi adamları bağrımıza basacağız. Belki C-Blok’tan gözümüzü sola çevirip baktığımızda boş duran başkan koltuğu içimizi burkacak. Tribüne oyuncu çağırırken gözümüz sarı kafalı hırçın savaşçımızı, Lugano’muzu arayacak ısrarla; sakat herhalde diyeceğiz bizi ayırdıkları gerçeği akıllara gelene dek. Tüm bu olan biten yerine, hafta içindeki Şampiyonlar Ligi maçımızın kritiğini yapabilme dileği akıllardan geçecek, statta maçı beklerken. Yine öfke tavan yapacak; çocukluk sevdamıza, baba mirasımıza dokunanlara ve hiç bir şey yapamayan kendimize lanetler yağdırmaya başlayacağız… Ta ki, 11 tane cengaver çubuklusuyla sahaya çıkana dek. İşte o andan itibaren görülen tek şey, büyük bi camianın nasıl dik durduğu, nasıl güç birliği yapabildiği olacak.
O günün sonunda stattaki 55 bin taraftarın haykırırken; sahada Volkan’ın ağzıyla mırıldandığı, Alex’in kulak kesilip anlamaya çalıştığı, televizyon başındaki milyonların gururla katıldığı ve dostun düşmanın, daha da önemlisi bu operasyonun arkasındaki her bir kişinin anlayacağı tek bir slogan kalacak akıllarda; FENERLE KİMSE BAŞA ÇIKAMAZ!
Burak Sivrikaya
1907 ÜNİFEB – Üniversiteli Fenerbahçeliler Birliği
