Öncelikle 7 yıl aradan sonra üst üste 5. Final Four’unda 7. kez kupayı kazanan Cska Moskova’yı tebrik ederek başlamak istiyorum yazıma. Bugün bir kez daha anladım takımımızı oluşturan tüm oyuncuların ne kadar karakterli olduklarını. Bir kez daha anladım mücadelenin,savaşçı ruhun ne demek olduğunu. Rüya gibi geçirdiğimiz Euroleague normal sezonunun ardından önce Top 16, sonra Top 8 derken Final Four’da finale kalmayı başardık. 2 sene üst üste Final Four’a kalmak, elbette bizler, Obradovic’in öğrencileri ve en önemlisi Türk basketbolu adına inanılmaz bir başarı oldu. Final Four yarıfinalinde sıkıntılarla mağlup ettiğimiz Laboral Kutxa’nın ardından Cska ile karşılaştığımız final maçında ne yazık ki İstanbul’a elimiz boş döndük. Bu karşılaşmanın ne kadar zor olacağını hepimiz biliyorduk. Peki imkansız mıydı? Hayır kesinlikle değildi.Cska’nın yıllarca Final Four’a kalıp bu tecrübeyi yaşamış olmaları (her ne kadar kupayı alamasalarda) ve özellikle maçın her dakikasında mental anlamda nasıl olmaları gerektiğini çok iyi bilmeleri onlar için çok büyük avantajdı. Karşılaşacakları her durum içinde ne yapmaları gerektiğini çok iyi biliyorlardı.Geçen seneden bu yana tamamen yeni bir yapılanmaya gitmiş olan takımımız, her ne kadar tecrübe eksikliğinden ötürü sıkıntı yaşasa da bünyesinde bulundurduğu oyuncuların kalitesini tartışmaya bile gerek yok. Ancak tecrübe eksikliğinden ziyade bunun yanında konsantrasyon eksikliği bizi,yolun sonunda,kupaya bir adım kala ne yazık ki başarısızlığa sürükledi. Her anlamda enteresan bir final maçını geride bıraktık diyebiliriz . Bir maç düşünün.. Rus petrol şirketinin CEO’su olan Dmitry Konov’un Kalinic’e vurduğu, TBL’de bile bu denli kolay çalınmayan düdüklerin çalındığı,yanlış kararların hat safhada olduğu enteresan bir maç.Hüzün,hayal kırıklığı,çaresizlik hepsi bir arada. Şunu atlamamak gerek. Farkın 21 sayıya kadar çıktığı,tabiri caizse kabus gibi geçen ilk yarının ardından bu farkı ,varını yoğunu ortaya koyup kapatmak her takımın yapabileceği bir şey değildir.Koca yürekli adamların başarabileceği şeydir bu. Bobby gibi,Kostas gibi,Gigi gibi ve dahası… Maç içerisinde kendi adımıza yaşadığımız en büyük dezavantajlardan biri de; sezonun en iyi beşine seçilen Vesely’nin, 2014-2015 sezonunda ‘Rising Star’ olmaya hak kazanan Bogdanovic’in fırtına gibi bir sezon geçirip bu maçın içine hiç dahil olamamalarıydı. Rakip takım maç içerisinde buna hiçbir şekilde izin vermedi ve ardından girdiğimiz faul problemleri (kararların doğruluğu tartışılır),serbest atışlar ve dış atışlarda bir türlü isabet bulamamak oyuncuları psikolojik anlamda fazlasıyla etkiledi. Üzerine Cska’nın, oyundan düştüğümüz anda hücumda buldukları isabetli atışlar maçın bu hale gelmesine neden oldu. Euroleague’de her zaman oynadığımız basketbolu ne yazık ki oynayamadık. Her zaman ki Fenerbahçe değildik ama her zaman yaptığımız şeyi yaptık. Savaştık. Sonuna kadar mücadele ettik. Yüreğimizi,karakterimizi,varımızı yoğumuzu koyduk ortaya. Koç Obradovic’in de maç sonu basın toplantısında dediği gibi “Biz şampiyonluğu hak ettik. Ancak bir kişi bizim şampiyon olmamızı istemedi.” Koçun maç sonrası yaptığı basın toplantısında altını çize çize vurgulayarak bahsettiği hakem kararlarını,verilen tüm yanlış kararları biz taraftarlar olarakta asla unutmayacağız. Geçen sene Final Four’a kaldığımız ilk zaman,artık bu yolun yolcusu olduğumuzdan söz etmiştim. Bu sene ise o yolda ilerlerken,bir kez daha ne kadar büyük bir adım attığımızı gösterdik. Düşen yüzler,kırılan hayaller,biten umutlar..Bunu haketmedik,olmamalıydı belki evet ama her ne olursa olsun bu takımın mücadelesi,tüm sezon boyunca ortaya koyduğu büyük karakter ve yaşatmış olduğu bunca mutluluk paha biçilmezdi. Bizler ayrı ayrı bu takımın oyuncularına ve buralara kadar gelmemizde ki en büyük paya sahip olan Obradovic’e ne kadar teşekkür etsek az. Bir Euroleague defteri de burada kapanmış bulunmakta. Emeğinize sağlık beyler. Sizinle her zaman olduğu gibi gurur duyuyoruz. Gururluyuz!
Nil Balta
1907 ÜNİFEB Çağ Üniversitesi
