Öncelikle maçı 2-1 kazanarak Fransa’ya, rövanşa avantajlı olarak giden taraf olan takımımızı tebrik etmek gerekir. Fenerbahçe beklenenden iyi, Monaco ise beklenenden çok daha kötüydü. Maç öncesi Fenerbahçe’nin geçen sezon genelinde sergilediği vasat futbola yakın bir performansı sonucu Monaco’nun hakimiyetine geçen oyun ve Monaco’nun galibiyeti ile sonuçlanması yorumları konusunda çoğu kişi hemfikirdi. Fakat Monaco’nun bu kadar kötü olacağı birçok kişi tarafından öngörülememişti.
Tribünlerin yarısından fazlasının boş kalmasına rağmen Fenerbahçe, maça bir iç saha coşkusuyla başladı. Monaco teknik direktörü Jardim ise, takımının zaaflarını, belki de Fenerbahçe’yi hiçe sayıp takımını 4-4-2 dizilimi ile sahaya çıkardı. Takıma yeni katılan bekler Sidibe ve Mendy’yi kenarlardan Fenerbahçe’nin üzerine bırakırken, en uç tarafa Falcao’yu monte etmek, soldan merkeze deplase olan Thomas Lemar ve önden geriye deplase olan Valere Germain ile arayı bağlayarak oyunu kilitlenemk istiyordu. Fakat Lemar’ın iç tarafa doğru yaptığı bindirmeler, Mendy’e fazlaca yük olmasına sebep oldu ve bütün tamamlanamadı.
Jardim’in başarılı sayılabilecek tek hamlesi, bekleriyle etkili olmak istemesiydi. Hazırlık maçlarında Fenerbahçe erken kesilen ortalarda sürekli paylaşım sorunu yaşayarak kurgunun oturmaması sebebiyle rakip bekleri karşılamakta sıkıntı çekmişti.
Pereira’nın oyun planı ise şaşırtıcı derecede başarılıydı. Tabii rakibin 4-4-2 ile çıkacağını hesaplayarak taktik tahtasına görevleri çizdiyse .. 3 stoperimizin savunmada kademeli şekilde açılmaları ile Monaco’nun 2 forveti Falcao ve Germain’in rolleri hiç başlamadı. İkilinin safdışı kalması ile beraber iki kanadın -özellikle Lemar’ın- prese gitmesi ile Monaco içe kavisli 4-2-4 ile savunmaya geçer gibi oldu. Pereira’nın taktiği ile beraber stoperlerin açılması ile birlikte, baskıyı kendilerine doğru çekmeyi başardı ve savunma arkasına sarkma denemeleri Emmanuel Emenike’nin golü ile sonuçlandı.
Monaco, takım karakterinin ve Jardim’in bu karakteri yeterince ayakta tutamamasının neticesinde, oyundan fazlaca düştü. Glik ve Sidibe takım karakterinin oturtulması bağlamında doğru isimler. Fakat orta sahalarında, komutada bir lider ihtiyaçları da aşikardı.
Fenerbahçe hücumda sağ tarafı kullanacağı zaman, sol kanatta Hasan Ali’nin bindirmeleri de Monaco’nun enden açılıp iyiden iyiye dağılmasına sebebiyet verdi. Topun Fenerbahçe’de daha fazla kalması şaşırtıcı değil, zira bu Fenerbahçe’nin genetiğiyle sürekli bağdaşan bir durum. Topa sahip olmanın başlıca unsurlardan biri olmadığı bu planda Pereira’nın Fenerbahçe’si saha hakimiyetini yine de sondaki küçük bir bölüm hariç Monaco’ya hiç vermedi. Bu tablonun oluşmasında Moncao’nun da hakimiyeti zimmetine geçirecek bir liderinin olmaması da büyük etkendi.
Salih’in dönüşünden beri ilerlediği çizgi umut verici, zira Emenike’nin yükselişi de takdire şayan. Yeni transfer Van der Wiel 75’tensonra oyundan düştü, fakat 75’e kadar sahip olduğu tempo henüz kendi standartlarının ve kendisinden beklenen performansın altında, temposu zamanla artacaktır.Martin Skrtel kaleye yakın müdahalelerde başarılıydı, Neustadter risksiz oynadı, topu oyuna sokması, müdahaleleri hafiften Yobo’yu andırdı. Ertuğrul, yediği goldeki hatası dışında başarılı sayilabilir, fakat takımda 3. kaleci konumundan ötesini göremeyecek gibi.
Birçok konuda konuşmak için çok erken, Monaco’nun tek planının olduğu, bekleri kullanma isteği ve bunun dışında ikinci bir planının olmadığı – veya Fenerbahçe’nin buna müsade etmediği- , rahatça kazandığı bir maç oldu.
Velhasıl, Jardim takımı fazlaca kurcalayıp bozarken, V.Pereira seyircilerin ilgi göstermediği arenasında, daha önce arenaya çıkmamış bir gladyatörden daha kötü bir şöhretle ve aklına yatan 3-5-2 ile sezona başlıyor, bize de sadece rövanş maçında takımımıza başarılar dilemek düşüyor.
Arda Çağatay Genç
1907 ÜNİFEB Cumhuriyet Üniversitesi
