Siz, siz olun “1907 ÜNİFEB nedir?” sorusunun cevabını fazla aramayın. Bu bir soru cümlesinden çok bir duygu yoğunluğunu ifade eder aslında. Kendi şehrinden başlar bu dostluklar. Rant uğruna çıkarılan bir uygulama nedeniyle şimdilik girmediğimiz statlarda, Fenerbahçe’nin sadece futboldan ibaret olmadığını göstermeye çalıştığımız salonlarda, elimizden geldiğince de gitmeye çalıştığımız amatör branşlarda desteklerken tanışırsın Türkiye’nin dört bir yanından gelen kardeşlerinle. Kilometrelerce uzaktan sadece yazışarak kurduğun hatta birçoğunun sesini bile duymadığın ancak karşılaşma öncesi onları uzaktan gördüğün zaman koşarak istemsizce sarıldığın dostlukları ifade eder 1907 ÜNİFEB. Türkiye’nin dört bir yanında kardeşlerin olduğunu hissettiren bir dostluk ortamıdır bu. Her şeyi üye olmak için gittiğin stantta duyarsın. Stant dönemlerinde vurgulanan en önemli konulardan biri kardeşliktir çünkü. Bazen sadece şaşırmış bir simayla dinleyenler de olmuyor değil. Sadece birkaç ayda, daha önceden hiç tanımadığı insanlarla bitmeyecek dostluklar kuracağı kimin aklına gelir ki? Kelimelerin kifayetsiz kaldığı bu kardeşlik köprülerine, yaşamadan kimse inanamaz elbet.
Üye olduktan sonra maçlarda yavaş yavaş tanıdığın insanlarla maç dışında da görüşür olursun. Vaktinin çoğunu onlarla geçirir, Anadolu’da Fenerbahçe’yi onlarla yaşarsın. Bilirsin onlarsız hiçbir şeyden, onlarla olduğu kadar büyük keyif alamayacağını. Zamanın nasıl geçtiğini beraber gittiğin deplasmanların öncesi ve sonrası şeklinde sınıflandırarak anlarsın. “Sahiden öyle mi?” derken, deplasman yolunda yediğin yemeğini bile paylaştığın insanları kendinden fazla düşünüyor olmak bunun cevabını usul usul verir sana. Omuz omuza söylenen her bestenin, belki de cebindeki son parayla aldığın biletin var olmasına rağmen geçemediğin turnike önünde beklerken yudum yudum paylaştığın bir bardak suyun bile tadının farklı olduğunu hissedersin inceden. İstanbul’a gidilen her maçta belki senede bir kere görüştüğün “Sarı Polarlılar”ı gördüğünde anlarsın, onlar kardeşten de öte olmuştur artık senin için. Öyle bir sevgi ki, tarif edilmez. Su gibi akıp giderken zaman; abilerini, ablalarını mezun verdikçe hüzünlenirsin sadece. İkinci ailen olmuştur onlar artık. Kendi arkadaşlarından daha çok vakit geçiriyor olman bazen sorgulanır elbet senin çevren tarafından; “Ne var ki onlarda bu kadar, bizden daha çok onların evinde, onların yanındasın ?” sorusu sürekli yöneltilen merak cümlelerinden biri olur sana.
Evet, sorunun cevabını bende veremeyeceğim elbette. İfadesi zor, tarifi imkansız. Bir bakışta 1907 ÜNİFEB, burada anlatmaya çalıştığım benim. Hep söylenir, anlatılmaz yaşanır. Daha kurulacak nice dostluklar, yapılacak nice pankartlar, gidilecek çok deplasmanlar var. 40 yıllıktan da öte ömür boyu dostluklara.
Sami Mustafa Yılmaz
1907 ÜNİFEB Selçuk Üniversitesi
